ต่อจากลูกเหมรผลไม้สุดโปรดของเด็กสมัยผมก็มีอีกหลายอย่าง ในที่นี้จะยกเอา “ลูกยับเยี่ยว” มาให้รู้จักกัน

นอกจาก “ลูกเหมร” ที่ที่พวกเราคอยสอดสายตาหาดูเพื่อกินแก้หิวและกระหายตอนเดินทางกลับจากโรงเรียนก็มีผลไม้อีกอย่างหนึ่งที่พวกเราชอบกินกันคือ “ลูกยับเยี่ยว” เป็นไม้ป่าเช่นเดียวกับตันเหมรแต่เป็นคนละสายพันธุ์กัน เพราะลำต้นเป็นกึ่งไม้เลื้อยมีหนามคม มีลูกกลมๆขนาดเมล็ดเดือยมีสีเขียว เวลาสุกจะมีสีดำ “ลูกยับเยี่ยว” นี้กินยากสักหน่อยเพราะรีบร้อน(หลาวๆ)ไม่ได้เดี๋ยวหนามจะเกี่ยวเอาได้ ดูๆแล้วคล้ายๆกับพุทราพื้นเมืองแถวภาคกลางแต่เมล็ดมีขนาดแตกต่างกันมาก “ลูกยับเยี่ยว” ต้องเก็บให้ได้อย่างน้อยครึ่งกำมือก่อนแล้วค่อยกิน เพราะจะกินทีละเม็ดจะไม่อร่อย ไม่ได้รสชาติเพราะน้อยเกินไป เด็กผู้หญิงๆจะชอบ “ลูกยับเยี่ยว” มากเพราะมีรสเปรี้ยวอมหวานที่ผู้หญิงชอบด้วย เสียแต่มีหนามคมเด็กผู้หญิงไม่ค่อยกล้าเก็บ เราเด็กผู้ชายก็แสดงความเป็นสุภาพบุรุษเก็บให้กิน เด็กผู้หญิงก็ดีใจกันใหญ่ ฝ่ายเราเด็กผู้ชายก็ภูมิใจที่ได้เป็นสุภาพบุรุษ

kroowin

ต้องการศึกษารายละเอียดคลิกแฟ้มแนบได้เลย (ต้องขอขอบคุณสถาบันวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีแห่งประเทศไทยเจ้าของข้อมูลประกอบ)